Mamy świetną polską nazwę na określenie gęstych owocowo-warzywnych sosów, sięgającą czasów XVII -wiecznej kuchni staropolskiej. Ale nie słychać jej ani w mowie potocznej, ani nie sposób zobaczyć na etykietach gotowych produktów. Jakby jej nie było. Na półkach stoi „salsa”, „chutney”, „ajwar”, „pindżur”, „sos”, ale w gąszczu tych przysmaków nie ma GĄSZCZA! A przecież to idealna, smakowita nazwa: gąszcz struktur, smaków, zapachów, przypraw i bakalii. Niech się więc zagęści od gąszczy, szczególnie teraz, gdy mamy wysyp świeżych owoców i warzyw. Nasze polskie smaki to przecież pyszne sosy na bazie jabłek, śliwek, gruszek, ale także porzeczek, czy agrestu. Tylko sos, to taki cieniutki jest, gładziutki, aksamitny… pyszny, ale to zawsze sosik, a gąszcz, to gąszcz, gęsty, naszpikowany wyczuwalnymi kawałkami posiekanych warzyw, owoców i bakalii. Można porównać go śmiało do wykwintnej konfitury. Świetnie się przechowuje, wystarczy załadować go do słoików i można się cieszyć nim w każdej chwili. Smakuje na ciepło, zimno, z mięsem, wędlinami, jako dodatek do kanapek i burgerów. Pasuje również do twarogu i różnego rodzaju placków.

Gąszcz z czerwonej porzeczki zrobiłam z myślą o kanapce z szarpaną wołowiną. Uważam, że to połączenie wybitne: miękka, rozpływająca się w ustach wołowina i słodko-kwaśny sos, pikantny, z cytrusową nutą dopełniony octem balsamicznym, który podkręca wszystkie aromaty. Po tej uczcie gąszczu smaków mlaskanie wydaje się być naturalną czynnością, bo nic innego w tym przypadku nie wypada ;D

To jest najlepszy czas, żeby teraz zrobić gąszcz porzeczkowy, bo właśnie teraz dostępne są świeże owoce czerwonej porzeczki, słodkie i przepełnione letnim słońcem. Po prostu pycha! Pamiętajcie o polskim gąszczu, żeby w gąszczu sosów nam nie zginął całkowicie.

AuthorMałgośkaCategorySosyDifficultyBeginner