W mediach społecznościowych toczą się spektakularne targi na najlepszy przepis. Najlepszy przepis jest u Jolki, Ani, Pawła, teściowej…, który jest najlepsiejszy? W sieci jest nieprawdopodobna ilość przepięknych zdjęć potraw, że można najeść się oczami. Są też hity, te zazwyczaj są dopasowane do pory roku, sezonowych owoców, warzyw i trendów. Kategorią wyższą są przepisy idealne, to już zawstydza… na przykład idealny przepis na pierogi z 1920 r. Wow! No, ale patrzę, a to przepis mojej babci Irenki?! Czyli w internecie można znaleźć już chyba wszystko. Po co mam pisać, przepisywać i opisywać coś co już pewnie ktoś napisał? Po co, po co, po co … kołacze się mi po głowie melodia z piosenki Kayah:

„jedyne co prawdziwe, to jest tu i teraz, jest pięknie (…) doceniaj to co masz.”

Co ja mam? Mam w głowie ogrom smaków, zapisane zeszyty i kartki z przepisami od mamy, babci, znajomych, z restauracji i miejsc w których gościłam, jedząc coś pysznego. Zbieram przepisy, tak jak zbiera się piękne rzeczy, torebki albo filiżanki. Lubię kupować książki z przepisami, przywożę je jak pamiątki z podróży. To prawdziwe albumy, atlasy kulinarne różnych krajów i regionów, Himalaje smaków, bezkres inspiracji. Czasami, lubię je po prostu tylko oglądać.

Moje najlepsze przepisy zawsze kojarzą mi się z osobami, miejscami i wydarzeniami. Na przykład, najlepszy przepis na świąteczne pierniczki mam od znajomej. Za każdym razem, kiedy je piekę wspominam ten szczególny moment, w którym po raz pierwszy przyniosła je do pracy. Przepis na najlepsze ciasto z owocami oprawione jest w ramkę i wisi w mojej kuchni na honorowym miejscu, to receptura od mojej babci, choć moja mama mówi, że to ona dała jej ten przepis. Zawsze wspominam je obie, i tę historię . Najlepszy przepis na bitki ze schabu, to przepis mamy mojego męża, odtwarzając ten smak robi się jakoś nam bardziej domowo. Wiele mam takich przepisów i są one dla mnie najlepsze, bo to moje najlepsze wspomnienia, prawdziwe i piękne. Doceniam, że je mam i chcę się z Wami nimi podzielić.